Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, δεν υπάρχουν πολλές λέξεις πιο περιγραφικές από το "πλάνταξε". Ακριβώς σε αυτόν τον τύπο, όχι "πλαντάζω" ή "θα πλαντάξεις", "πλάνταξε". Δελεάζομαι να κάνω διάφορους συνειρμούς για το τραγικό του να βλέπεις κάποιον να κλαίει με τέτοιο παράπονο που, αν αναγκαστείς μετά να το αφηγηθείς, να χρησιμοποιήσεις τη λέξη "πλάνταξε". Αλλά αυτούς τους συνειρμούς θα τους παραλείψω ως άσχετους με τον ρουν της ιστορίας μας.
Μου έχει τελειώσει ο καφές και προσπαθώ, λίγη ώρα τώρα, να ξυπνήσω μόνο με τσιγάρο και παγωμένο νερό. Δεν είναι εύκολο. Επίσης δεν μπορώ τις προσμονές-σε μια βδομάδα πρέπει να κατέβω για καλοκαίρι στη Σκατόπολη και έχουν λυγίσει κατά τι τα νεύρα μου. Ας κατεβώ πια, να φάω την κρυάδα μου, να ξεμπερδεύω. Δεν μου πολυάρεσει που το βλέπω να μου 'ρχεται σαν τσουνάμι και δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου