Άρχισα γυμναστήριο και προσπαθώ να πηγαίνω. Δεν με διασκεδάζει ιδιαίτερα. Ο γυμναστής μου είναι αδιάφορος, η γυμνάστριά μου είναι η Χέλγκα-η-σαδίστρια-του-στρατοπέδου, ο διάδρομος έχει πλάκα, τα μηχανήματα είναι κομσί-κομσά και οι κοιλιακοί εφιάλτης. Η μόνη πραγματικά χαρούμενη στιγμή είναι όταν τελειώνω όλες μου τις ασκήσεις, όλα μου τα σετ και φεύγω να πάω σπίτι. Εκεί νιώθω μια ικανοποίηση με την πάρτη μου, οτι "τα κατάφερα και σήμερα" και μια απίστευτη ενέργεια -ορμόνες και οξυγόνο, φαντάζομαι-. Γυμναστήριο άρχισα για τον ίδιο λόγο που έχασα 25 κιλά από το Σεπτέμβρη, που άρχισα να την ψάχνω με τα ρούχα μου, που πληρώνω ένα σκασμό λεφτά για κομμωτήριο. Γιατί, όπως γράφει και ο Μαρτέν Παζ στο "Πώς έγινα βλάκας": "Ξύπνα, Αντουάν! Η προσωπικότητα δεν προκαλεί σεξουαλικές φαντασιώσεις. Με άλλα πράγματα ερεθιζόμαστε. Μπορεί να είναι κρίμα, αλλά έτσι είναι. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι αυτό."
Η ομορφιά είναι δίκαιη επιδίωξη. Και εγώ φέτος την κυνήγησα λυσσασμένα και θα την κυνηγήσω κι άλλο. Τρώω φλασιές από εκείνα τα βράδια των Χριστουγέννων, με την Γενοβέφα καθιστοί μπροστά στο τζάκι, ενα μπουκάλι τσίπουρο, δυο σφηνοπότηρα, και γω να είμαι χώμα, χάλια μαύρα, δεν νομίζω να έκλαιγα -πρέπει να το είχα ξεπεράσει προ πολλού το στάδιο αυτό-, αλλά έτρεμα ολόκληρος, έτρεμε και η φωνή μου, τα χέρια μου σαν τρομαγμένα πουλιά και μίλαγα κάτι μονολόγους μακρούς για ματαιώσεις και διαψεύσεις και σχέδια που έκανα και μάλλον δεν θα πετύχαιναν. Η πιο σκοτεινή μου περίοδος. Αν τον Σεπτέμβρη δειλά αποφάσισα να με αλλάξω, να τα φέρω όλα τούμπα, τα Χριστούγεννα, έδεσα όρκο στη φωτιά από κείνο το τζάκι (που εκτός από τη Γενοβέφα, μόνο εκείνο μ' άκουγε να μιλάω) να μην με ξαναπαρατήσω ποτέ.
Τα θυμήθηκα τώρα όλα αυτά γιατί πέρασα μερικές μέρες που σκεφτόμουν οτι τεμπέλιασα και φέτος και δεν έκανα τίποτα με την ζωή μου. Έφτασε η εξεταστική και τρέχω να βρω σημειώσεις, αντί να έχω δικές μου από τις παρακολουθήσεις, δεν έχω γκόμενο, δεν αποταμίευσα, όπως σχεδίαζα, κλπ. Αλλά χτες-προχτές είδα το Ισλάμ απ' την ανάποδη και είπα "Στάσου ρε, εσύ από το Σεπτέμβρη είσαι άλλος άνθρωπος! Αδυνάτισες, για πρώτη φορά έβερ η σχολή σου είναι σε μια κάποια τάξη, κι αν δεν έχεις γκόμενο, δεν είναι οτι δεν σου συνέβησαν πράγματα ή δεν το προσπάθησες-δεν έκατσε. Για πρώτη φορά στη ζωή σου όλα έχουν έναν ειρμό."
Ακόμα δεν ξέρω πού πηγαίνω και τί ακριβώς θα μου δώσει την έξαψη της δημιουργίας που χρειάζομαι, αλλά έχω κάνει πολύ δρόμο-κι είναι ηλίθιο να μην μου το αναγνωρίζω.
Η ομορφιά είναι δίκαιη επιδίωξη. Και εγώ φέτος την κυνήγησα λυσσασμένα και θα την κυνηγήσω κι άλλο. Τρώω φλασιές από εκείνα τα βράδια των Χριστουγέννων, με την Γενοβέφα καθιστοί μπροστά στο τζάκι, ενα μπουκάλι τσίπουρο, δυο σφηνοπότηρα, και γω να είμαι χώμα, χάλια μαύρα, δεν νομίζω να έκλαιγα -πρέπει να το είχα ξεπεράσει προ πολλού το στάδιο αυτό-, αλλά έτρεμα ολόκληρος, έτρεμε και η φωνή μου, τα χέρια μου σαν τρομαγμένα πουλιά και μίλαγα κάτι μονολόγους μακρούς για ματαιώσεις και διαψεύσεις και σχέδια που έκανα και μάλλον δεν θα πετύχαιναν. Η πιο σκοτεινή μου περίοδος. Αν τον Σεπτέμβρη δειλά αποφάσισα να με αλλάξω, να τα φέρω όλα τούμπα, τα Χριστούγεννα, έδεσα όρκο στη φωτιά από κείνο το τζάκι (που εκτός από τη Γενοβέφα, μόνο εκείνο μ' άκουγε να μιλάω) να μην με ξαναπαρατήσω ποτέ.
Τα θυμήθηκα τώρα όλα αυτά γιατί πέρασα μερικές μέρες που σκεφτόμουν οτι τεμπέλιασα και φέτος και δεν έκανα τίποτα με την ζωή μου. Έφτασε η εξεταστική και τρέχω να βρω σημειώσεις, αντί να έχω δικές μου από τις παρακολουθήσεις, δεν έχω γκόμενο, δεν αποταμίευσα, όπως σχεδίαζα, κλπ. Αλλά χτες-προχτές είδα το Ισλάμ απ' την ανάποδη και είπα "Στάσου ρε, εσύ από το Σεπτέμβρη είσαι άλλος άνθρωπος! Αδυνάτισες, για πρώτη φορά έβερ η σχολή σου είναι σε μια κάποια τάξη, κι αν δεν έχεις γκόμενο, δεν είναι οτι δεν σου συνέβησαν πράγματα ή δεν το προσπάθησες-δεν έκατσε. Για πρώτη φορά στη ζωή σου όλα έχουν έναν ειρμό."
Ακόμα δεν ξέρω πού πηγαίνω και τί ακριβώς θα μου δώσει την έξαψη της δημιουργίας που χρειάζομαι, αλλά έχω κάνει πολύ δρόμο-κι είναι ηλίθιο να μην μου το αναγνωρίζω.
2 σχόλια:
Δύσκολος ο δρόμος που διάλεξες Αστέρω μου και να σου το αναγνωρίζεις. Τον Δεκέμβρη ούτε να τον θυμάμαι δε θέλω- δεν ήσουν μονάχα εσύ, όλοι γύρω μας σκατά ήταν τότε.
Καλός και ο Παζ αλλά μην ξεχνάς ότι υπάρχει και αυτή η κατηγορία στην οποία περήφανα ανήκω: http://www.unwords.com/unword/sapiosexuality.html
Και τέλος, no matter what, πάντα θα υπάρχει ένα μπουκάλι τσίπουρο και δυό σφηνοπότηρα.
Genoveva
Αυτό το ποστ θα μπορούσα να το είχα γράψει εγώ - το ότι κι εγώ από το Σεπτέμβρη άρχισα να αλλάζω, είναι spooky όσο δε λέγεται
Δημοσίευση σχολίου